Sneek - Urk

Sneek – Urk (55km)

Op een zonnige woensdagmorgen, na een avond toch wel stevig doorhalen, bij het zien van een potje van onze favoriete voetbalclub, vertrokken we weer uit Snits.
Het ontbijt was ook hier weer prima, de krentenbollen werden niet door ons opgegeten, maar op een onbewaakt ogenblik stiekem in de binnenzak gestoken. De hongerklop is namelijk dodelijk, zo halverwege de dijk tussen Lemmer en Urk, en werd op deze manier voorkomen. De heer des huizes legde ons nog even in onvervalst Fries uit hoe we het beste richting Lemmer konden fietsen, het mooie Friesland uit. Er werd een kaart van alleen Friesland van stal gehaald, ter grote van 3m bij 3m. Hier werden we toch wel even stil van, we dachten in een vloek en een zucht Friesland weer uit te zijn, zeker vergeleken bij de barre tocht van gister. Echter op deze zeer gedetailleerde kaart zag Friesland er angstaanjagend groot uit. Met wat instructies op zak gingen we weer op pad.

Gelukkig bleek Friesland toch niet zo groot als de kaart van dhr Boersma ons deed geloven. Binnen 1.5 uur fietsen waren we in Lemmer. De stad die haar bekendheid ook wel dankt aan de bij schaatsliefhebbers zeer populaire Beer van Lemmer, oftewel Rintje Ritsma. Na hier een croissant te hebben genuttigd, verlieten we Friesland weer om ‘s lands jongste provincie in te trekken, Flevoland.
Tussen Lemmer en Urk loopt een fietspad, dat zich bevindt aan de buitenkant van de dijk enerzijds en het IJsselmeer anderzijds. Ondanks dat we, om in wielertermen te spreken, deze dag niet al te beste benen hadden, was het ouderwets genieten. Het zonnetje scheen lekker en op 5km na hadden we dit stuk zij- en meewind. Dat maakt het fietsen hier een stuk aangenamer, want met wind tegen had het een stuk minder aangenaam geweest schat ik in. De enigen die we op dit stuk tegenkwamen waren een paar verdwaalde schapen, wegwerkers (het fietspad werd op sommige stukken opnieuw geasfalteerd) en heel veel windmolens. Op het water barstte het van de bootjes, waarvan wij vermoedden dat er veel op weg waren richting de Sail in Amsterdam, die de volgende dag zou beginnen.

Na een aantal maal te zijn gestopt om te rusten en van het uitzicht te genieten, kwamen we aan in Nederlands kinderrijkste gemeente, oftewel Urk. Daar waar in de rest van het land 2 kinderen en een puppy inmiddels de norm is, houden ze in Urk nog vrolijk vast aan hun eigen normen, waarden en bijhorende kinderaantallen. De kerken waren niet op een hand te tellen en ook de ‘Urkeroorbel’ bleek nog veelvoorkomend. Dit houdt in dat mannen een veelal gouden oorbel dragen, met daarin een schip. Hier zullen dan ongetwijfeld initialen van de drager in verwerkt zijn, want ons werd wijsgemaakt dat deze gedragen wordt om zodoende omgekomen visser te kunnen identificeren (aan hun oorbel dus). Ook hele kleine jongetjes liepen met zo’n ding in het oor rond, bijzonder grappig om te zien.
Aangekomen op (men zegt OP Urk, aangezien het een voormalig eiland is) Urk rond de middag, werd gestopt bij de eerste de beste kroeg. Dit cafe, geheten De Kaap, was schitterend gelegen onder de vuurtoren, op de punt van het voormalig eiland. Na het nuttigen van een paar welbekende ‘kouwe kletsen’ en een bittergarnituur, ging we op zoek naar de plaatselijk VVV. We moesten namelijk nog onderdak zien te vinden voor de komende nacht, en om dat af te laten hangen van de vangst in het Urker-uitgaansleven op woensdagavond leek ons iets te risicovol.
Bij de VVV werd ons een aantal locaties aangereikt en zo bleek bar/restaurant De Kaap ook kamers te verhuren. Aangezien we de locatie schitterend vonden, besloten we hier de nacht door te brengen. De kamer bleek schitterend en na even te hebben ‘gedouched’ togen we Urk in. Er was nl markt en we hadden onderhand ook wel weer trek. Zo vonden we ons even later terug in de Urker Vishal. Je kunt Urk natuurlijk niet aandoen zonder een visje te eten. Peter ging voor de makreel en deze ‘visliefhebber’ ging op safe voor kibbeling. Na nog even te hebben afgerond in een cafetaria, besloten we maar eens in De Kaap te gaan kijken. Hier deden we een paar pilsners, alvorens naar de naastgelegen kroeg te gaan. Deze ging speciaal voor ons open. Hier hebben we op het gemakkie een biljartbal gelegd. Dit potje werd gewonnen door Peter, wat wil je ook met de nationaal kampioen in de familie, hetzij met enige moeite.
Hierna werd het tijd weer eens onder zijl te gaan. Dat fietsen gaat je toch niet in de koude kleren zitten. En de volgende dag wachtte tenslotte nog de terugreis.