Thessaloniki - dag 22

De dag van vertrek was definitief aangebroken. Na 3 weken rondreizen in de regio Klein-Azië, zoals Griekenland en West / Zuid Turkije worden genoemd, zouden we aan het einde van de dag weer terugvliegen naar ons mooie vaderland (waar het helaas niet altijd mooi weer is). Ook vandaag hadden we weer een klein beetje moeite met opstaan, voordat het ontbijt sloot en op tijd ‘uit te checken’. Nadat we dit allemaal geregeld hadden, sloegen we nog eenmaal de badhanddoek over de schouder om nog eens lekker te genieten van zon, zee en strand. Met de bus gingen we vanuit Thessaloniki naar het dichtstbijzijnde strand, zo’n 45 minuten verderop (in de stad zelf is immers geen strand, enkel een boulevard met kade en een haven). De reis duurde echter nog iets langer dan gepland, aangezien we in een beklimming stil kwamen te staan, omdat de motor van de bus oververhit raakte. Na even stil te hebben gestaan en nadat een tuinslang de motor verkoeling had gebracht, gingen we weer verder. Inmiddels waren wij in gesprek geraakt met ene Dimitrios, een bijzonder grappig mannetje van pakweg achter in de 50, die van beroep architect was. Maar zoals een echte Griek betaamt genoot hij van het leven. Hij had namelijk niet zo heel veel tijd om te werken, aangezien hij vaak naar het strand ging om lekker te zwemmen, rennen, tennisen, etc,-. Nou ja, geef hem eens ongelijk als je je het kunt permitteren. En daarnaast, zoals de meeste Grieken, was ook Dimitrios erg aardig en vooral erg grappig. We hebben flink met hem zitten lachen. Zo vertelde hij in 1978 in Amsterdam te zijn geweest en dit bezoek zou hem de rest van zijn leven heugen. De wiet die overal te koop was en de rosse buurt hadden een onvergetelijke indruk achtergelaten, maar het meest bijzonder voor hem waren toch wel de ‘leaderboys’, zoals hij ze noemde. Dit waren volgens hem mannen met snorren, die gekleed gingen in leren broeken. Eerst begrepen we niet helemaal welke groepering hij bedoelde, maar toen hij vermeldde dat deze heren hand in hand over straat gingen begrepen we wat hij bedoelde. Enfin, aangezien Griekenland destijds net verlost was van een dictatuur sprak de vrijheid die hij aantrof in Nederland hem erg aan. Een stad als Amsterdam was hij naar eigen zeggen nergens meer tegengekomen. Na aankomst bij het strand wees Dimitrios ons nog even een prachtig strand, volgens hem waande een mens zich hier in de Cariben, maar helaas hadden we geen tijd hier naartoe te gaan. Het was immers 45 minuten lopen en gezien onze kostbare tijd vandaag, paste dit niet binnen ons schema. Na een hartelijk afscheid van onze vrind, doken we op een strandstoel en tussendoor af en toe in de zee. Rond een uur of 4 namen we de bus terug naar Thessaloniki en na onze spullen te hebben gepakt in het hostel vertrokken we naar het vliegveld. Hier kregen we nog te maken met een unicum, namelijk dat een vrouwelijke taxichauffeur ons reed. Dit hadden we in 3 weken Turkije en Griekenland nog niet meegemaakt, we zouden bijna vergeten zijn dat vrouwen ook kunnen autorijden :). Na nog wat laatste inkopen op het vliegveld, stapten we in het vliegtuig dat ons naar huis zou brengen, Charleroi in België, alwaar onze vrinden Rick Schakel en Edwin Molenaar ons kwamen ophalen.