Athene - dag 19

Na het ontbijt besloten we deze dag weer eens ‘ouderwets’ aan het strand door te brengen. Aangezien we in Nederland wel strand hebben, maar zelden zulk mooi weer als hier in Griekenland, gingen we in ons badpak en beladen met voldoende zonnebrand, een badhanddoek, een goed humeur, etc,- richting het strand van Athene. Na een trip met de tram, die ongeveer 45 minuten duurde en waarbij voor onze neus Nederlandse toeristen van hun waardevolle spullen werden geholpen door wat goedwillende Grieken (oftewel bestolen) kwamen aan bij het strand. Hier hebben we lekker op een strandstoeltje de dag doorgebracht. Aan het eind van de middag gingen we weer terug naar het hotel. Na een korte stop aldaar vertrokken we richting het stadion van Olympiakos Piraeus om hier de wedstrijd tegen Galatasaray te aanschouwen. Het ging hier om een vriendschappelijke wedstrijd, maar de receptionist in ons hostel, die ons had geholpen bij het verkrijgen van kaarten, vermoedde dat de vriendschappelijkheid ver te zoeken zou zijn. Enfin, nieuwsgierig naar de atmosfeer rondom zo’n wedstrijd, waren we vroeg bij het stadion. Het was vervolgens een heel gezoek naar het juiste vak. Van alle vakken was precies de ingang van ons vak niet aangegeven. Na een keer voor het verkeerde vak te hebben gestaan, kwamen uiteindelijk een minuut of 10 voor tijd aan bij onze stoelen. De persoon naast ons wilde direct weten waar we vandaan kwamen. Toen we zeiden dat we uit Nederland kwamen, vond hij dat zichtbaar mooi. Ook Ajax vond hij kennelijk wel een geschikte club, dus naast hem zou ons niets overkomen. Ook kregen we nog een sticker van de supportersgroep waartoe hij behoorde, dus dat liep allemaal crescendo. Zo ook met Olympiakos, want ongeveer een minuut na de aftrap stonden ze al op voorsprong. Dit zou zo de rest van de wedstrijd blijven. Verder was de wedstrijd vrij kalm, op een paar momenten na. Zo trapte een speler van Olympiakos een ‘Galatasaray-er’ na, maar hiervoor werd hij slechts ‘beloond’ met geel. Wij hadden toch wel sterk de indruk dat de scheids dit deed, om maar geen problemen te krijgen, want toen ging heel het stadion even staan, hing iedereen aan de hekken en bij een rode kaart was het dak (dat er niet was) eraf gegaan.
Na afloop van de wedstrijd keken we nog even bij de harde kern, in het vak naast ons, die minimaal tot een half uur na de wedstrijd door bleven springen en zingen. Na wat te hebben gegeten bij de wereldrecordhouder broodjes klaarmaken (nog nooit iemand gezien die in zo’n tempo een broodje kan klaarmaken) vertrokken we weer met de metro terug naar ons hotel. Na nog een biertje te hebben gedaan besloten we naar ons bedje te gaan. Morgen wachtte immers de tocht naar Thessaloniki.