Enkhuizen - Sneek
Door: martijnenpeter2010
Blijf op de hoogte en volg Peter
17 Augustus 2010 | Nederland, Sneek
Enkhuizen – Sneek (105 km)
Omstreeks 07.30 ging de wekker in Enkhuizen. Het tikkende geluid van regen op de ruiten, voorspelde niet veel goeds. Eenmaal aan het ontbijt rond 08.00, werd dit bevestigd door de ouwe Rieuwerts, maar daar konden kerels als wij wel tegen, dacht ie. Althans, hij had in zijn tijd bij de marine immers ook van alles doorstaan, dus daarbij vergeleken was zo’n tochtje richting Sneek maar kinderspel.
Voorzien van nog een paar motiverende, goedbedoelde uitspraken en een vriendelijk afscheid van de Rieuwertsen, vertrokken we eerst richting de fietsenmaker van Enkhuizen, voor een paar nieuwe binnenbanden. We wilden namelijk voorkomen lek te rijden ergens halverwege de afsluitdijk en dan te moeten gaan lopen. We hadden immers nog maar 1 binnenband als reserve, en deze was al eens geplakt geweest. De fietsenmaker van Enkhuizen was echter nog niet open en een half uur wachten in de regen zagen we niet echt zitten. We besloten te gaan fietsen, omdat we verwachtten in de dorpen die we onderweg zouden tegenkomen wel een fietsenmaker te treffen.
Fietsend op de dijk tussen het land en het IJsselmeer verlieten we definitief Enkhuizen, in de richting van de afsluitdijk. Na ongeveer 15km door de stromende regen te hebben geploeterd, zagen we opeens in het dorpje Wervershoof fietsenzaak A. (Andre, ik verzin het niet) van Duin. Deze grapjas bleek echter alleen maar binnenbanden voor racefietsen te verkopen. Peter wilde ook graag fietshandschoenen aanschaffen, maar deze had hij niet, als specialist in standaard fietsen. Maar, in Medenblik zat ene Leo Smit en die kon ons verder helpen. In Medenblik aangekomen, wisten we met hulp van een plaatselijke VVV’er, deze Leo snel te vinden. Hij kon Peter gelukkig aan zijn benodigde materialen te helpen. Na nog een bak chocomelk en een krentebol te hebben genuttigd en een paar gouwe tips van Leo’s te hebben ontvangen, vertrokken we vol goede moed weer uit Medenblik. Vanaf Medenblik konden we onder de dijk van het IJsselmeer fietsen, rechtstreeks richting de afsluitdijk. Dit rechtstreeks hield echter nog wel in dat er bijna 25km door een verlaten landschap met een plensbui op onze harses en wind tegen geploeterd moest worden. De laatste kilometers leidden ons door het roemruchte Robbenoord bos. Als zwarte apen kwamen dit bos weer uit en na wat in een plas te hebben gebivakkeerd, draaiden we ’s lands meest besproken dijk op; De Afsluitdijk. Gelukkig hadden we vanaf nu, nog zo’n 55 km, wind mee. Vooral op de Afsluitdijk was dit een heerlijk gegeven. Al fietsend tussen de Waddenzee en het IJsselmeer ‘woei’ het als een gek.
Halverwege werd er nog even gestopt bij het monument ter ere van dhr Lely, voor een paar mooie plaatjes. Al met al bleek de afsluitdijk iets minder dan 30km lang en kwamen we welgeteld 3x fietsers tegen. Die werden uiteraard luidkeels door ons aangemoedigd, aangezien zij bijna stilstonden en wij lachend met een lekker gangetje over de dijk ‘sjeesden’.
Aan de overkant aangekomen, werd koers richting Sneek gezet. Meteen aan de overzijde werd duidelijk dat we in een soort buitenland terecht waren gekomen. Alles was tweetalig aangegeven, zo stond onze eindbestemming Sneek ook als Snits te boek. Ongeveer 1.5 uur later wisten wij compleet verkleumd en doorweekt eindelijk deze plaats te bereiken. We hadden reeds de avond hiervoor contact gelegd met de familie Boersma voor een overnachting. We waren van harte welkom, maar wel pas vanaf 18.00. Aangezien wij omstreeks 14.30 al in Sneek waren, hadden we een klein probleem. Wat doen we in de tussentijd en hoe komen we in vredesnaam weer een beetje op temperatuur. Peet had uiteraard de oplossing snel gevonden, we moesten naar het zwembad. Aangezien we allebei een zwembroek bij hadden, was dit een uitstekend plan. Ruim een half uur later lagen we dan ook heerlijk tussen de schoolkinderen en huisvrouwen in het water van het plaatselijke zwemparadijs te trappelen. Helaas voor ons ging het zwembad om 16.00 alweer dicht. De overige tijd hebben we toen maar bij ene Joke in haar kroeg doorgebracht. Was ook heel vervelend al zeg ik het zelf.
Enfin, na een diner bij de MC-Donalds te hebben genuttigd, meldden we ons bij de Boersma’s. Ook zij waren al wat ouder, ditmaal was de geschatte leeftijd eind ’60. Als echte Friezen betamen waren ze in het begin wat stug, maar uiteindelijk bleken ook zij hele aardige mensen te zijn.
Na te zijn geïnstalleerd vertrokken we lopend richting Snits-city, alwaar we de wedstrijd tussen Ajax en dinamo kiev gingen aanschouwen. Net voor vertrek, vertelde mevr Boersma ons nog wel even dat zij om 23.00 altijd het bed in duiken. Oftewel, of wij dan ook binnen de poorten zouden kunnen zijn. Dit was voor ons beiden lang geleden, dat we met dergelijke tijdsbeperkingen werden geconfronteerd, maar aangezien de wedstrijd om 22.30 was afgelopen was en we liever niet de koppigheid van deze Friezen wensten uit te proberen besloten we ons hier aan te houden.
De wedstrijd werd in een gezellig kroegje bekeken, helaas was het resultaat enigszins teleurstellend. Na het laatste fluitsignaal, snelden we zo snel als onze voetjes ons nog konden verdragen richting de Boersma’s, waar we voor het sluiten van de poorten op tijd nog naar binnen glipten en snel de Friese bedstee indoken.
Omstreeks 07.30 ging de wekker in Enkhuizen. Het tikkende geluid van regen op de ruiten, voorspelde niet veel goeds. Eenmaal aan het ontbijt rond 08.00, werd dit bevestigd door de ouwe Rieuwerts, maar daar konden kerels als wij wel tegen, dacht ie. Althans, hij had in zijn tijd bij de marine immers ook van alles doorstaan, dus daarbij vergeleken was zo’n tochtje richting Sneek maar kinderspel.
Voorzien van nog een paar motiverende, goedbedoelde uitspraken en een vriendelijk afscheid van de Rieuwertsen, vertrokken we eerst richting de fietsenmaker van Enkhuizen, voor een paar nieuwe binnenbanden. We wilden namelijk voorkomen lek te rijden ergens halverwege de afsluitdijk en dan te moeten gaan lopen. We hadden immers nog maar 1 binnenband als reserve, en deze was al eens geplakt geweest. De fietsenmaker van Enkhuizen was echter nog niet open en een half uur wachten in de regen zagen we niet echt zitten. We besloten te gaan fietsen, omdat we verwachtten in de dorpen die we onderweg zouden tegenkomen wel een fietsenmaker te treffen.
Fietsend op de dijk tussen het land en het IJsselmeer verlieten we definitief Enkhuizen, in de richting van de afsluitdijk. Na ongeveer 15km door de stromende regen te hebben geploeterd, zagen we opeens in het dorpje Wervershoof fietsenzaak A. (Andre, ik verzin het niet) van Duin. Deze grapjas bleek echter alleen maar binnenbanden voor racefietsen te verkopen. Peter wilde ook graag fietshandschoenen aanschaffen, maar deze had hij niet, als specialist in standaard fietsen. Maar, in Medenblik zat ene Leo Smit en die kon ons verder helpen. In Medenblik aangekomen, wisten we met hulp van een plaatselijke VVV’er, deze Leo snel te vinden. Hij kon Peter gelukkig aan zijn benodigde materialen te helpen. Na nog een bak chocomelk en een krentebol te hebben genuttigd en een paar gouwe tips van Leo’s te hebben ontvangen, vertrokken we vol goede moed weer uit Medenblik. Vanaf Medenblik konden we onder de dijk van het IJsselmeer fietsen, rechtstreeks richting de afsluitdijk. Dit rechtstreeks hield echter nog wel in dat er bijna 25km door een verlaten landschap met een plensbui op onze harses en wind tegen geploeterd moest worden. De laatste kilometers leidden ons door het roemruchte Robbenoord bos. Als zwarte apen kwamen dit bos weer uit en na wat in een plas te hebben gebivakkeerd, draaiden we ’s lands meest besproken dijk op; De Afsluitdijk. Gelukkig hadden we vanaf nu, nog zo’n 55 km, wind mee. Vooral op de Afsluitdijk was dit een heerlijk gegeven. Al fietsend tussen de Waddenzee en het IJsselmeer ‘woei’ het als een gek.
Halverwege werd er nog even gestopt bij het monument ter ere van dhr Lely, voor een paar mooie plaatjes. Al met al bleek de afsluitdijk iets minder dan 30km lang en kwamen we welgeteld 3x fietsers tegen. Die werden uiteraard luidkeels door ons aangemoedigd, aangezien zij bijna stilstonden en wij lachend met een lekker gangetje over de dijk ‘sjeesden’.
Aan de overkant aangekomen, werd koers richting Sneek gezet. Meteen aan de overzijde werd duidelijk dat we in een soort buitenland terecht waren gekomen. Alles was tweetalig aangegeven, zo stond onze eindbestemming Sneek ook als Snits te boek. Ongeveer 1.5 uur later wisten wij compleet verkleumd en doorweekt eindelijk deze plaats te bereiken. We hadden reeds de avond hiervoor contact gelegd met de familie Boersma voor een overnachting. We waren van harte welkom, maar wel pas vanaf 18.00. Aangezien wij omstreeks 14.30 al in Sneek waren, hadden we een klein probleem. Wat doen we in de tussentijd en hoe komen we in vredesnaam weer een beetje op temperatuur. Peet had uiteraard de oplossing snel gevonden, we moesten naar het zwembad. Aangezien we allebei een zwembroek bij hadden, was dit een uitstekend plan. Ruim een half uur later lagen we dan ook heerlijk tussen de schoolkinderen en huisvrouwen in het water van het plaatselijke zwemparadijs te trappelen. Helaas voor ons ging het zwembad om 16.00 alweer dicht. De overige tijd hebben we toen maar bij ene Joke in haar kroeg doorgebracht. Was ook heel vervelend al zeg ik het zelf.
Enfin, na een diner bij de MC-Donalds te hebben genuttigd, meldden we ons bij de Boersma’s. Ook zij waren al wat ouder, ditmaal was de geschatte leeftijd eind ’60. Als echte Friezen betamen waren ze in het begin wat stug, maar uiteindelijk bleken ook zij hele aardige mensen te zijn.
Na te zijn geïnstalleerd vertrokken we lopend richting Snits-city, alwaar we de wedstrijd tussen Ajax en dinamo kiev gingen aanschouwen. Net voor vertrek, vertelde mevr Boersma ons nog wel even dat zij om 23.00 altijd het bed in duiken. Oftewel, of wij dan ook binnen de poorten zouden kunnen zijn. Dit was voor ons beiden lang geleden, dat we met dergelijke tijdsbeperkingen werden geconfronteerd, maar aangezien de wedstrijd om 22.30 was afgelopen was en we liever niet de koppigheid van deze Friezen wensten uit te proberen besloten we ons hier aan te houden.
De wedstrijd werd in een gezellig kroegje bekeken, helaas was het resultaat enigszins teleurstellend. Na het laatste fluitsignaal, snelden we zo snel als onze voetjes ons nog konden verdragen richting de Boersma’s, waar we voor het sluiten van de poorten op tijd nog naar binnen glipten en snel de Friese bedstee indoken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
