Van Malaga naar Sevilla

Dag 9, 29-08-2010

Deze dag ging de wekker vroeg. Enigzins uit onze slaap gehouden door wat luidruchtige buurvrouwen en de hitte, hadden we toch aardig wat slaap van de afgelopen dagen ingehaald. Na een 'emotioneel' afscheid van de Siberische nachtwaker Ivan (of Boris, Vladimir, Pjotr, etc,-) vertrokken we definitief vanuit Malaga.

De bus bracht ons in 3 uur naar het noord-westelijker gelegen Sevilla. Daar aangekomen, bleek het id weer lekker warm te zijn, zoals voorspeld door velen. Enfin, een hostel werd gezocht en gevonden. Na te zijn geinstalleerd op een 'dorm'-kamer (een kamer met in ons geval 3 stapelbedden, bezet door wildvreemden en onszelf), gingen we naar de supermarkt. Hier kochten we ingredienten om pannenkoeken te bakken. We hadden immers mix van thuis meegenomen, dus aangevuld met wat melk, eieren, kaas en ham konden we aan de slag.
Eerst gingen we overigens voor het middageten een spaanse tapasbar binnen. Dit was echt om je vingers bij af te likken. We begrepen niets van de kaart, dus bijna met de ogen dicht werd wat besteld. Dit pakte telkens goed uit, je krijgt namelijk iedere keer een klein hapje in plaats van 1 menu.

Terug in het hostel werd met een kouwe klets in de hand het dakterras opgezocht. Na wat in de zon te hebben gelegen, werd de keuken opgezocht. De mix werd gemaakt en het feest kon beginnen. De planning was precies goed, we zouden immers dezelfde avond een voetbalwedstrijd van Real Betis Sevilla bezoeken. Die begon vanwege de warmte pas om 22.00, aldus het hostelpersoneel. Echter nadat de pan net begon te gloeien, werd dit hersteld, de wedstrijd bleek toch om 21.00 te beginnen. Dit betekende dat we als een jekko de pannenkoeken hebben staan bakken, en staandeweg naar binnen hebben staan schuiven. We hielden er 3 over, die hebben we heel sociaal aan een Japanse gegeven, die verlekkerd naar de pannenkoeken stond te gluren.

De taxi stond inmiddels ronkend voor de deur en met het schort bijna nog om, doken we erin. Op naar het stadion van Real Betis en NIET SEVILLA, aldus de taxichauffeur. Sevilla is de grote rivaal en stadgenoot. Aangekomen bij het stadion bleek de tegenstander het immer lastige Granada te zijn. Zoals bekend kun je van de Granadezen lastig winnen, maar wel verliezen....
We kochten een kaartje in de losse verkoop en zochten de tribune op. Het stadion had achter het doel 3 ringen, en wij zaten op de 3e ring. Ondanks de hoogte was het zicht goed. Net voor de wedstrijd liep het stadion nog aardig vol en de pot kon beginnen. Na een aardig begin van de Granadezen werd het potje toch door de Betisinezen uitgehaald, 4-1. Vooral de reactie op een goal is prachtig, GOOOOOOOOOOOOOOOAAL! en dan een keer of 10. Al met al een hele leuke ervaring, zo'n wedstrijd van Betis.

Terug in het hostel werden we door een medewerker, ene Per (ik schrijf het vast verkeerd, maar zo sprak je het uit) uitgenodigd nog een drankje te doen in de stad. Nu zijn wij hier niet vies van, dus dat aanbod werd geaccepteerd door ons. Eerst werden wat frisjes soldaat gemaakt bij wat barren, vervolgens nodigde Per ons uit in zijn 'penthouse', nou ja penthouse.... Het was meer een krot zoals je ze in derdewereldlanden aantreft volgens mij. Maar goed, het was erg gezellig en het was alweer vroeg, de bakker was alweer aan het bakken geslagen, toen we moe maar voldaan onze bedjes weer opzochten.