Kos - dag 9

Na maximaal 2 uurtjes slaap te hebben gehad, ging de wekker. We moesten eruit voor de boot richting Kos. Dit opstaan ging niet van harte. Het is dat Peter alcoholvrij de avond had doorgebracht, want anders vrees ik dat we beiden door de wekker heen hadden gesnurkt. Voordat we onze tas konden inpakken, moest er boven op het dak van het hostel nog even wat was van de lijn gehaald worden. Hier troffen we de baas van het hostel aan, de Engelsman waarvan de naam nog steeds niet bekend is, languit liggend op een kussen op de grond met dezelfde kleding aan als de avond ervoor en snurkend als een os. Mehmet lag een paar meter verderop ook het hoogste lied te zingen. Toen de telefoon ging, sprong laatstgenoemde overeind om deze aan te nemen. Echter veel meer dan wat onverstaanbaar gebrabbel wist hij niet uit te brengen. Toen bleek dat de persoon aan de andere kant van de lijn de grote baas wilde spreken, strompelde Mehmet naar onze Engelse vrind, maar die was helemaal niet bij zijn positieven te krijgen. Er werd dus maar weer opgehangen. Zo ging het er dus zo’n beetje aan toe in het hostel waar we zaten en wij vermaakten ons uiteraard kostelijk om deze ietwat merkwaardige gang van zaken. Enfin, na afscheid te hebben genomen van onze vrind Mehmet vertrokken we, met vooral van mijn zijde veel zuchten en steunen, richting de haven van Bodrum. Gelukkig was dit nog minder dan 1km lopen, dus op ons tandvlees wisten we dit te bereiken. Nadat de laatste Turkse Lira’s waren ingewisseld voor Euro’s en de douane van Turkije ons liet vertrekken, gingen we aan boord van het schip dat ons weer in Europa zou gaan brengen. Al met al is Turkije ons prima bevallen. Voor mij was het een compleet nieuwe ervaring, Peter had het land al eens bezocht, maar plaatsen als Istanbul en vooral Izmir zijn toch wel heel iets anders dan de badplaats die Peter eens bezocht of onze laatste halte Bodrum. Dit zijn vakantieoorden, die toch wel behoorlijk afwijken van de rest van het land. Maar goed, Turkije was een mooie ervaring, die we eenieder aan kunnen raden. Alhoewel, misschien dat vrouwen wellicht beter in gezelschap van een mannelijke partner door het land kunnen reizen. Aan de andere kant, zit je als vrouw in een onzekere periode, reis gewoon een weekje alleen door Turkije dan zit het vervolgens met je zelfvertrouwen wel weer snor!
Op de boot naar Kos raakten we vervolgens aan de praat met 2 vrouwen uit Litouwen. Na aankomst op Kos besloten we met hun wat te gaan eten. Voor ons ontbijten, voor hun lunchen:). Na van hun afscheid te hebben genomen, liepen we naar hotel Irini. Bij aankomst van de boot, even daarvoor, werden we namelijk eenmaal op de wal direct aangesproken door verschillende mensen van hotels. Uiteraard pikten wij de goedkoopste eruit en dat bleek Irini te zijn. Dit hotel, eigenlijk meer een pension, lag net buiten het centrum van Kos-stad. Aangezien we wat slaaptekort hadden, gingen we eerst nog maar even ‘power-nappen’, oftewel slapen. We konden dit niet te lang doen, want Ajax zou deze middag voetballen en dat wilden we uiteraard volgen. Na een kort dutje wandelden we dus naar het centrum en hebben hier, in gezelschap van ongeveer 15 andere Ajax-fans, naar de wedstrijd gekeken. Peter zag nog een bekende uit de Arena en aangezien Ajax won, was onze dag weer helemaal goed. Na wat te hebben gegeten, gingen we weer naar ons verblijf. Hier besloten we de binnenkant van onze ogen nog maar even te bestuderen. Rond een uur of 10 schrok ik wakker en ben eruit gegaan om wat verslagen te gaan tikken. Peter sliep nog even verder. Toen ik rond middernacht terugkwam vonden we het allebei wel prima en besloten vroeg onder de wol te duiken, zodat we de dag erna weer helemaal fris en fruitig voor de dag zouden kunnen komen, klaar om in het ‘Kossiaanse’ strijdgewoel te duiken.