Bodrum - dag 8

Het duurde deze ‘day-after’ eventjes voordat we op gang waren. We besloten het motto ’s avonds een vent, ’s ochtends een vent, maar even te laten voor wat het was en lekker uit te slapen. In verband met de hitte in Bodrum in het algemeen en in onze slaapkamer in het bijzonder, bleek dit nog lastig zat. Toch wisten we het tot rond de middag vol te houden. Vervolgens schoven we weer bij Mehmet aan voor een ontbijt. Hierna vertrokken we wederom met de handdoek over de schouders richting het strand. Hier hebben we verder uitgerust de rest van de dag, heel vervelend allemaal…:). Aan het einde van de middag liepen we vervolgens terug naar het hostel. Net naast de strandtent waar we aan het strand lagen, zat een kledingzaak, die mooie imitatiekleding verkocht. Allemaal net echt zullen we maar zeggen. We besloten het eens goed aan te pakken, door niet gelijk te gaan kopen, wat we wel van plan waren. We zochten allebei het een en ander uit en beloofden vervolgens eens goed hierover na te denken en vanavond in ieder geval terug te komen. In het hostel schoven we aan voor het laatste avondmaal, althans voor ons in Bodrum. Hierna wasten we onze kleren, van Mehmet mochten we gratis gebruik maken van de wasmachine van het hostel. Na gedoucht te hebben togen we weer richting de eerder genoemde kledingzaak. Hier zou het spel om de knaken gaan beginnen. We hadden eerder al een beetje over geld gepraat, maar vooral gekeken. Nu gingen we het echt aanschaffen, voor een mooie prijs hoopten. We begonnen met een bakje Turkse thee met de verkoper, overigens een grappig mannetje. Na lang onderhandelen zaten we nog maar 5 Euro uit elkaar. Om het spannend te maken, verlieten we nogmaals de zaak, om geld te gaan halen en beloofden wederom terug te komen. Eenmaal terug werd die 5 Euro ons vergeven en werd de deal gesloten. Na nog een theetje, liepen ongeveer anderhalf uur later voorzien van nieuwe schoenen (Peter), broeken, shirts en boxershorts de deur uit. En nu maar hopen dat niet na 1 keer wassen de gaten in deze kleding zullen gaan vallen. In het hostel besloten we weer terug te vallen op het recept van de voorgaande avond. Matt, onze Amerikaanse ‘partner in crime’ sloot weer graag aan en ditmaal zouden we worden begeleid door een Engelsman. In het gesprek dat we voerden bleek deze stevig drinkende Londenaar de werkelijke eigenaar te zijn van de tent. Aangezien hij het liefst, volgens eigen zeggen, zo min mogelijk doet zou je dit op het eerste gezicht niet zeggen. Wij zagen hem namelijk alleen maar in de pub en dachten dat Mehmet de baas was, die ons graag in die waan liet. Mehmet had overigens wel de dagelijkse leiding in handen, dus het was niet zo dat helemaal niks voorstelde wat onze grote vrind uitvoerde. Deze (getrouwde)Engelsman, ook zijn naam is zowel mij als Peter vreemd genoeg ontschoten, hield naast drinken erg van vrouwen zo bleek. En omdat zijn amoureuze gedrag ons allemaal wat te lang duurde besloten Peter, Matt en ik rond 1 uur alvast maar in het centrum te gaan kijken. De ‘boss’ zouden we later wel treffen. Gestoken in onze gloednieuwe kleding liepen we als trotse pauwen naar de strandtent, waar we al 2 dagen overdag hadden vertoefd. Hier zou een R&B-avond gehouden worden. Normaal gesproken geniet deze muziekstroming niet direct onze voorkeur, maar het personeel had ons al meerdere malen uitgenodigd hiervoor en garandeerde dat het een knalfuif zou gaan worden, dus we besloten het er maar op te gaan wagen. Dit bleek geen slecht idee te zijn, want het was bijzonder gezellig. Ook de medewerker van de kledingzaak troffen we hier. Die was waarschijnlijk zijn beste deal sinds jaren aan het vieren en had voor de rest van de week de zaak gesloten…
Na afloop van dit feestje vertrokken naar een andere tent, waar we de dag ervoor ook hadden doorgebracht. Hier ontmoetten we de baas van ons hostel. Als een ware Engelsman stond ie met open blouse, compleet bezopen een beetje te brallen. Een fatsoenlijk gesprek was niet meer met hem te voeren, wat uiteraard aan zijn toestand lag en zeker niet aan de onze :). Hier hebben we vervolgens de laatste uurtjes van ons verblijf in Bodrum doorgebracht. De volgende dag wachtte immers in alle vroegte een boottrip richting Kos.